Backpacken met kinderen: waar begin je?

Van kamperen en wandelen naar meerdaagse trektochten

Eerder schreef ik al over onze ervaringen met kamperen, en hoe je hiermee kunt beginnen als je hier nog weinig ervaring in hebt. Met of zonder kinderen. Ook schreef ik over het wandelen met kinderen en hoe het is gegroeid dat onze kinderen ook plezier beleven in het wandelen en maken van trektochten. Maar hoe pak je het aan om met een rugzak op pad te gaan met kinderen? Dit kan als iets groots, onoverzichtelijks en vooral spannend voelen. In dit blog vertel ik daarom hoe wij dit hebben gedaan. Wie weet heb je er wat aan.

Kamperen met een grote tent en luchtbedellende

Het kamperen in onze grote Decathlon tent met grote binnenruimte, gaf ons ook de mogelijkheid om voor iedereen een stoel en een opklapbare eettafel aan te schaffen. Ons campinggerei werd door de jaren heen steeds verder uitgebreid. Na iedere vakantie minstens een keer een nieuw luchtbed voor iemand te moeten kopen omdat die weer eens lek was gegaan, waren we het zat, en besloten we voor een ander slaapsysteem te gaan. Het oppompen van die krengen was bovendien een irritante klus. Het was tijdrovend en intensief met een handpomp, maar een hels kabaal en daarmee voor mij vrij gênante vertoning om het met de elektrische pomp via de auto te doen. Beiden waren we daarom echt wel klaar met de luchtbedervaring van de afgelopen jaren. Het meedeinen tijdens het omrollen van de ander, of het irritante gekraak van het plastic bij elke beweging helpt ook niet mee voor de nachtrust. Na wat vergelijken, kochten we voor de kinderen een handig systeem waarin de self inflatable matjes al een bijbehorende slaapzak hadden en voor ons een dik schuimachtig selfinflatable matras. Niet erg klein, compact of lichtgewicht, maar wel comfortabel en, hoopten we, niet snel lek te krijgen.

Dichtgegroeid

Maar daar bleef het niet bij. Onze auto werd door de jaren heen vervangen voor een groter model, die gek genoeg in no time volgestouwd zat met spullen. Niet lang daarna kwam er een gigantische dakkoffer bij om alle zooi te vervoeren. Onze camping gear was uitgebreid met een bal, kubb, tarp, hangmat, een tas vol speelgoed, knuffels, soms een opblaasbaar zwembad, steps, veel te veel kleding, tassen vol bordspellen, keukenspullen, etc. Weer een vakantie later kwam daar nog een fietsendrager voor 4 fietsen bij. Het in- en uitpakken van alle spullen werd steeds tijdrovender. Ik was uren bezig met het steeds opnieuw opvouwen en inpakken van alle kleding, handdoeken, beddengoed en het bij elkaar rapen van al het speelgoed, dat elk jaar in omvang toenam.

‘Camping hoarders’

Maar ze speelden er nooit mee. De kinderen waren altijd weg, in de speeltuin, bij de beek, met andere kinderen voetballen of fikkie stoken. Op een gegeven moment was ik het zat. Ik zat voor de zoveelste keer het ongebruikte speelgoed in te pakken en al die stapels kleding (die niet gebruikt waren, maar wel door de hele tent werden gegooid, blijkbaar) te vouwen, en vroeg me af waar ik in vredesnaam mee bezig was. Waarom hebben we al die spullen bij ons? Ongemerkt waren we aan het verzamelen geslagen. Zoals je met het verhuizen naar een groter huis ook gaat leven naar je ruimte: je merkt ineens dat je veel meer spullen hebt dan hiervoor, zonder dat je die nodig hebt. Sterker nog, ik kreeg heel sterk het gevoel dat al die rotzooi me alleen maar ergerde en ongelukkig maakte. Het kosten zeeën van tijd en gaf veel irritaties, en niemand werd hier nou beter van.

Terug naar minimalisme

Terplekke op die vakantie besloten we het volgend jaar radicaal anders te doen: we zouden gaan backpacken. Iedereen een tas mee, en enkel wat je kunt dragen, neem je mee. Ik had verwacht dat dit weerstand gaf, dat er protest kwam. Die kwam er niet. “Oké, leuk”, reageerden de kinderen. Ze leken het totaal geen probleem te vinden hun spullen te moeten missen. Een bevestiging van wat ik al vermoedde. Ze waren alweer vertrokken naar de speeltuin.

Goeie backpacks passen

Vorig jaar was ons eerste jaar dat we met het gezin gingen backpacken. Ik heb al wat materiaal van mijn solotochten en van defensie, maar ineens moeten de kinderen ook een backpack hebben. Omdat we van plan zijn dit vaker te doen, hebben we hier wel in geïnvesteerd, want backpacks zijn behoorlijk duur. Het goed passen en uitproberen is echt belangrijk, omdat de pasvorm zo persoonlijk is en je wilt voorkomen dat je tijdens het lopen irritaties of pijntjes krijgt doordat het net niet lekker zit.

Afweging: gewicht of comfort?

Ook moeten we ineens nadenken over compacte, lichtgewicht zaken, want die grote slaapspullen gingen natuurlijk niet passen. Van eerdere trips hebben we gelukkig nog lichtgewicht slaapmatjes (wederom van de Decathlon! prima formaat, gewicht en prijs), maar nog geen dito slaapzakken en andere zaken. Alles wat lichtgewicht is, daar betaal je voor. En hoe lichter, hoe spartaanser. Het wordt dan een afweging tussen comfort (hoe comfortabeler, hoe zwaarder) en gewicht (hoe lichter, hoe duurder). En alles x5 telt behoorlijk op. We besluiten daarom het vooral eerst te proberen met de spullen die we al hebben, en enkel het hoogstnodige nog aan te schaffen.

Neem alleen het hoognodige mee!

We kiezen mede om die reden een warme bestemming: Griekenland! Hierdoor hebben we geen slaapzakken nodig en hebben we alleen maar heel luchtige kleding nodig. Dus zei ik tegen iedereen: “onze tassen zijn het enige dat we meenemen. Neem mee wat erin past, meer niet, je moet het namelijk zelf dragen”. Het klonk toen best zinnig, je tas vullen met enkel wat erin past, maar met de ervaring die ik daarna heb opgedaan zou ik nooit meer dit advies geven. Want geloof me, in die backpacks kun je toch meer kwijt dan je op voorhand denkt! Omdat we geen slaapzakken meenemen, blijft er nog behoorlijk wat ruimte over. Zo gaan er air-ups, waterschoenen, speelgoed, knuffels, een afwasteil, te veel servies en vooral te veel aan kleding mee de tas in, waardoor we het onszelf alsnog lastiger dan nodig maken, door onnodig veel gewicht mee te torsen.

Water, water, water

Bovendien moet het water er nog bij. Dat was één van de grotere uitdagingen deze vakantietrip: Griekenland heeft op de meeste plekken geen betrouwbaar drinkwater, waardoor we afhankelijk zijn van flessenwater. En dat flessenwater is natuurlijk enkel bij de supermarkten te koop. En laten die nou niet bepaald op elke straathoek zitten op de eilanden. Dat betekent dat we regelmatig vooruit moeten plannen en liters water meesjouwen, voor de plekken dat we het niet kunnen aanvullen. Door de bloedhitte hebben we constant dorst en zweten we als otters. Het water is vrijwel niet aan te slepen voor ons.

Less is more

Er zijn momenten dat we als een stel uitgedroogde kurken naast een lekkende sprinkler over een olijfboomgaard gaan staan, om wat verwaaide neveldruppels op te kunnen vangen. Of die keer dat we massaal in een fontein duiken die we onverwacht op een bergtop bij een klooster aantreffen, en het water uitgelaten over ons heen gooien. De mensen staren ons verbaasd, of nee, eerder onthutst aan. Al tijdens onze tocht trekken we de conclusie dat we zelfs nu te veel onzin meedragen. Een afwasteil, serieus? Knetterzware air-up flessen die niet schoon te krijgen zijn? Waterschoenen die nooit worden gebruikt?

Voorbereidingen voor je plaats van bestemming

Pas bij thuiskomst en na gedegen onderzoek en voorbereiding voor mijn eigen solotocht aankomende september, besef ik hoeveel onnodig gewicht we meetorsten. Het geeft in ieder geval hoop en perspectief op vervolgtrips: het kan blijkbaar lichter, zelfs als we een slaapzak erbij hebben. Al doende leert men. Ook wij doen zoals gezegd nog elke keer ervaring op. Het deed trouwens niks af aan onze vakantiepret. Wel leerden we dat Griekenland niet een land is voor de kampeerder. Campings zijn maar schaars aanwezig, en waar ze zijn doe je er vaak goed aan om zeker te zijn van een plekje. Reserveren doen we niet aan, maar is misschien toch aan te bevelen als je hier wilt kamperen. Het wandelen van plek naar plek was tof, maar de wandelpaden zijn niet overal even goed onderhouden. Veel ervan is overwoekerd, of bezaaid met losse stenen, takken en ander zwervend spul. Dat vraagt soms het nodige klim en struinwerk, en als het even tegenzit zie je geen wegmarkeringen meer, waardoor je ineens in een geitenveld of olijfgaard rondloopt. Niet erg, wel iets om rekening mee te houden qua tijdsinvestering.

Denk na over vervoersopties

Deze vakantie wisselen we het wandelen om ergens te komen af met openbaar vervoer over de grotere afstanden. Helaas ondervinden we aan den lijve dat het reizen met OV in Griekenland behoorlijk prijzig is, en soms zelfs niet onderdoet voor een taxiritje. Voor een enkeltje busrit betaalden we regelmatig 5 euro p.p. Met 5 personen is dat 25 euro per keer. Dat loopt soms behoorlijk uit de klauwen als we meerdere busritjes op een dag maken. Omdat er simpelweg niet overal campings zijn, lossen we dat op door af en toe te wildkamperen en te overnachten in een kamer of appartement. Achteraf een behoorlijk luxe en prijzige manier van vakantievieren kwamen we achter, dus dat willen we de volgende keer anders doen. Nog een leerpunt.

Tassenmanagement

Toen we in Slovenië afgelopen meivakantie weer met de backpack op pad gingen, was het een verademing voor de kinderen om te merken dat de tassen aanzienlijk lichter waren! Mijn ’tassenmanagement’ had blijkbaar vruchten afgeworpen en de kinderen begonnen met hernieuwde motivatie aan de wandelingen. Het was inderdaad voor iedereen merkbaar dat de tassen nu beter op gewicht waren.

Hoe zwaar weegt je tas?

Als vuistregel is het streven naar 10% van je lichaamsgewicht (in mijn ogen echt onmogelijk), en maximaal 20% van je lichaamsgewicht te dragen (in mijn geval eerder een streefgewicht). Voor de kinderen komt dat neer op zo’n 12 kilo voor de oudste, en zo’n 6 kilo voor de jongste, en daarmee nog een ander aspect om rekening mee te houden met het inpakken. Vaak is het gewoon een kwestie van uitproberen, en soms het een en ander verhuizen van de ene naar de andere persoon. Ik heb ook dagen gehad dat ik gewicht afstond aan steef, en vice versa. Luister ook daarin gewoon naar je lichaam en je gevoel daarin.

Wennen, trainen, opbouwen

In de eerste dagen is het bovendien logisch dat je moet wennen aan het lopen met bepakking, je zult merken dat je heel snel sterker wordt en makkelijker loopt. In plaats van direct een paar weken de bergen in te trekken kun je natuurlijk ook van tevoren opbouwen en trainen, door het gewoon eens een dagje, middagje of weekendje uit te proberen. Het is superleuk om met je kind een weekendje eropuit te gaan, een nachtje ergens te kamperen met de spulletjes die je op je eigen rug draagt. Je kunt jezelf langzaam laten wennen door tijdens je normale wandelingetjes eens een rugzak met wat gewicht mee te nemen. Gewoon wat gevulde flessen bijvoorbeeld, of wat boeken in een tas. Maar ook zonder training komt het goed: je lichaam vertelt je vanzelf waar je grenzen liggen, en dit bouw je uit door naar je lichaam te luisteren. Rustdagen inplannen zijn bovendien geen schande, maar juist ronduit verstandig. Na een rustdag merken we altijd een wereld van verschil, en zijn de meeste pijntjes vaak al voor 80% verdwenen.

In de volgende blog neem ik je mee door de ruimtes van de tas heen en vertel ik wat wij meenemen en hoe we dit indelen, opbergen of inpakken.