Kamperen voor beginners: onze ervaringen

Met jonge kinderen in een tent?

Het idee of plan om met kinderen op pad te gaan, te gaan wandelen of trekken door de natuur is niet uit de lucht gevallen, maar eerder een langzaam gegroeid proces. Het bij elkaar sprokkelen van de materialen ging eigenlijk op eenzelfde manier. Toen we begonnen met kamperen, en nu nog steeds in heel veel gevallen, hebben we het meeste bij de Decathlon gehaald. We hadden geen zin om onnodig veel geld uit te geven aan spullen, waarvan we niet wisten of we ze echt wel gingen gebruiken, en of kamperen net zo leuk zou zijn als wij in ons hoofd hadden.

Op bakfietsvakantie naar Ameland

De allereerste kampeerervaring als gezin was denk ik onze fietsvakantie ervaring, waarin we met de bakfiets en een gewone stadsfiets met aanhanger van Dordrecht naar Ameland zijn gefietst. Twee kinderen van bijna 2 en 4 in de bakfiets, en in de aanhanger al onze kampeerspullen. Het was een fantastische ervaring, tot we in Ameland aankwamen, waar het kwik niet boven de 7 graden uitkwam en mensen met mutsen op en sjaals om stonden af te wassen. Een ervaring om nooit te vergeten, in alle opzichten.

In de regen kamperen

Een andere kampeerervaring was Toen Signe net geboren was, in mijn zwangerschapsverlof. Het was net buiten het seizoen, eind augustus geloof ik, dat we besloten een weekje te gaan kamperen in Noord-Frankrijk. Die plek, omdat het aan te rijden was, maar toch wat exotischer klonk dan Nederland. We kochten toen een Coleman tent, met een klein midden compartiment en aan weerszijden 2 kleine slaapcompartimenten. Het was een eenvoudig op te zetten tent, redelijk klein. Het middendeel was prima om in zithouding in te zitten, maar met z’n drieën was het al gauw krap. Koken deden we op een tweepits gasbrander met een redelijk grote gastank. Dat had ik bij mijn vader gezien, die een doorgewinterde kampeerder is, en wat bij hem goed beviel.

Scoren van spullen

Wat plastic borden en goedkoop bestek scoorde ik bij de Action, net als veel andere handige en onnodige kampeerartikelen. Bij de Decathlon kochten we twee klapstoelen voor ons als ouders, en twee mini klapstoelen voor Meia van 5 en Fosse van 3. Ook haalden we daar een mini klaptafeltje, waarvan ik dacht dat dat praktisch was. In de praktijk hadden we er niks aan, want het was te laag om er makkelijk iets op te zetten als we in de stoel zaten, en te klein om eraan te kunnen eten. Uiteindelijk is dit tafeltje gedegradeerd tot tafel waarop we het kookstel zetten om ook de grond te beschermen tegen brandplekken. Die lessen leren we door de jaren heen steeds beter.

Gewoon doen, vallen en weer opstaan

Het is vooral een kwestie van doen, proberen, experimenten, nat gaan, herstellen en bijsturen. Zo hadden we in ons Ameland-avontuur allemaal maar één warme trui bij ons en geen jassen, in verband met de beperkte ruimte. Toen we klappertandend de avonden doorbrachten in vochtig geworden kleding, hebben we ons verlies moeten nemen, en de conclusie getrokken dat dit uiteindelijk voor niemand leuk meer is. We hebben toen hulptroepen ingeschakeld (bedankt opa!) om ons te laten ophalen met een aanhanger. Dat zou ons natuurlijk geen tweede keer gebeuren.

Al doende leren

In ons pre-kinderen tijdperk hebben we ook heel wat lessen the hard way geleerd. Regenkleding vergeten, in een onweersbui terecht komen op een berg en niet weten wat te doen, erachter komen dat onze beiden mobieltjes leeg zijn en we dus onbereikbaar zijn, nog onderweg naar beneden zijn van een bergwandeling als de duisternis al invalt, rekenen op een plek in een berghut als die helemaal volgeboekt zit en we dus noodgedwongen verder moeten. En ga zo maar door. Elke keer maakte het ons scherper, bewuster, beter voorbereid, minder naïef. Die lessen namen we natuurlijk ook mee als kamperende ouders, hoewel die rol toch ook weer veel nieuwe verrassingen met zich meeneemt. Nog steeds leren we elke keer nieuwe dingen, en blijven we onze aanpak bijstellen en bijsturen.

Draagdoek versus kinderwagen

Terug naar Noord-Frankrijk. Wat een echte succesfactor was die vakantie, was de ontdekking van het gebruiken van een draagdoek (en later draagzak) met de baby. Wat een verschil maakte dit in comfort en vrijheid! Een heerlijk gevoel om een klein hummeltje als bundeltje dicht bij me te dragen, terwijl ik mijn handen vrij heb voor andere zaken. Op die manier konden we bijvoorbeeld ook gemakkelijk een wandelingetje in de natuur maken, zonder dat onze kinderwagen direct vastliep in rul zand of de baby door elkaar werd geschud.

Aanhoudende depressie

Noord-Frankrijk had die week last van een aanhoudende depressie, wat resulteerde in vele dagen regen en grote plassen voor de tentopening en bijbehorende modderpraktijken. De kinderen maalden er niet om, en liepen, kropen en renden met natte voeten, modderklonten of juist droge, schone sokken de tent in en uit. In no time werd de midden cabine een veldslag waarbij ik me afvroeg wat er in godesnaam toch zo leuk zou moeten zijn aan kamperen! Alles was goor, nat, modderig. Het was dweilen met de kraan open, bijna letterlijk. Terplekke besloot ik dat we deze tent niet meer zouden gebruiken bij een volgende vakantie. Als het regende, wilde ik met het gezin normaal kunnen zitten en rechtop kunnen staan, een spelletje kunnen spelen en het droog kunnen houden binnen.

Klein geluk

Natuurlijk was het niet alleen kommer en kwel. Als het droog was, genoten we van het buiten zijn. In slaap vallen met tikkende regen op het tentdoek is een van de meest romantische situaties als je het aan mij vraagt. Als de sterren aan de hemel flikkeren en we naar de tjirpende krekels luisteren, terwijl we warm weggekropen in onze fleecevesten voor de tent zitten met een beker wijn en een citronellakaars om de muggen op afstand te houden, is een ander knus moment.

Beverbende en fikkie stoken

Als we op vakantie zijn, zijn er geen schermpjes en ze worden niet gemist. Hoewel, een kleine nuance is daarin wel zo eerlijk: sinds een paar jaar hebben de oudste 2 een telefoon die ze voornamelijk in de auto gebruiken. In plaats daarvan spelen we kubb op blote voeten, staren we in de vlammen van een kampvuurtje, doen we eindeloze potjes beverbende of fantaseren over al onze dromen die we in de jaren voor ons willen waarmaken. Oké, misschien overdrijf ik, want toen we net onze derde hadden, lagen we vaker doodop vroeg op bed, of durfden we amper hardop te praten als ze ein-de-lijk sliep en we even wat uurtjes voor onszelf hadden.

Grotere tent, meer luxe?

Na onze Noord-Frankrijk ervaring zochten we de jaren erna bestemmingen verder weg. Het jaar erop trokken we naar Slowakije, Tsjechië en Hongarije. Onze vorige tent ruilden we in voor een groot exemplaar van de Decathlon, met een grote binnen cabine waar we een complete tafel en stoelen in neer konden zetten en konden staan. Wat een luxe! Deze tent hebben we eindeloos vaak op- en afgebroken, tot hij steeds verder sleet en de gaten er uiteindelijk invielen. Toen de rits van de ingang uiteindelijk dienstweigerde, werd het echt tijd om afscheid van deze tent te nemen, waarna hij een enkeltje container maakte.

Inmiddels hebben we de grote tent niet meer vervangen door een vergelijkbaar exemplaar, maar door trekkerstentjes. Nog kleiner dan onze eerste tent. De reden is dat we de vakanties een andere invulling gaven, waarover ik de volgende keren meer vertel.