Meer avontuur tijdens je vakanties

Op de bonnefooi

Als we op vakantie gaan, plannen we eigenlijk nooit wat. Dat is er door de jaren heen steeds meer ingeslopen. We hebben ook wel vakanties gehad waarin we huisjes op verschillende locaties huurden. Maar dan zaten we ergens met slecht weer en zaten we vast aan de geboekte accommodatie. Dat gaf geen gevoel van vrijheid, maar eerder een beperking. Kijkend op de weersberichten zag ik dat het 100km verderop lekker weer was: frustrerend! Om die ervaring te voorkomen, besloten we daarna op de bonnefooi te gaan. We hadden dan wel een bestemming, vaak in de vorm van een land, en keken van tevoren af en toe wat ons leuke gebieden leken van dat land, of we hoorden suggesties van anderen die daar al eens geweest waren, of kwamen tips op internet tegen.

Avontuurlijk leven als mindset

Avontuur opzoeken is wat mij betreft vooral een instelling. Kies je voor zekerheid, of durf je je over te geven aan het onbekende? Hoe flexibel kun je omgaan met verschillende situaties? Nu klinkt het alsof wij dat met twee vingers in ons neus doen: dat klopt niet. Ook hierin ben ik nog altijd aan het leren. Afgelopen vakantie hebben we aardig wat lesjes op ons bordje gekregen, waar ik toch regelmatig op mijn achterhoofd moest krabben en mezelf tot bedaren moest roepen als zaken tegenvielen. Ik leer hierin nog elke keer, maar dit geeft juist ook weer vertrouwen. Het geeft immers niet als je, plat gezegd, op je bek gaat, want dan is er geen man overboord, je probeert het gewoon nog eens, of kiest een andere aanpak. Het vergt flexibiliteit om te denken in oplossingen en mogelijkheden, en het basale vertrouwen te hebben dat het wel goed komt. Want zeg nou zelf, wat is nou echt het ergste dat er kan gebeuren? Een nachtje in de auto slapen? Heb je tenminste een memorabele gebeurtenis om later op terug te kijken.

Oefenen in flexibiliteit

Avontuur begint thuis al. Meestal weten we niet eens wanneer we vertrekken, en die flexibiliteit geeft ruimte. Er is geen deadline, we hoeven nergens op tijd aan te komen, we hebben geen haast. Is er file, dan doen we er langer over. In ons geval betekent dat dat we wat eerder een camping opzoeken om ons tentje op te zetten. En dat kan dan zomaar eens een verborgen parel zijn waar je anders nooit was gekomen. Zo hebben we afgelopen vakantie echt súper lekkere pizza’s gegeten op onze doorreiscamping. Toch een klein cadeautje op zo’n moment. We zijn ook weleens wakker geworden aan een schitterend meer, toen we bij de schemering de avond ervoor onze tent opzetten. Dan kun je gewoon besluiten wat langer te blijven. Andere vakanties (vaker dan ons lief is trouwens) hebben we pech met het weer en regent het pijpenstelen. Dan is het fijn om op de kaart van Europa te kijken waar de zon schijnt, en de navigatie die kant op in te stellen. Al vaker hebben we de zon achterna gereisd, en lieten we het lot bepalen waar we neerstreken.

Roadtrip en rijden zolang het leuk is

In het autorijden hebben we een heel simpele afspraak: zolang het goed gaat, kunnen we doorrijden. Is het niet meer gezellig, is iedereen er klaar mee, hangt er een rotsfeer? Stoppen. Dit stoppen kan zijn om een stadje terplekke te zoeken, ergens te lunchen, of een camping voor de overnachting te zoeken. Soms is een wc-bezoekje al voldoende om de gemoederen tot bedaren te brengen. De kinderen hebben wat speelgoed achterin liggen (leesvoer en tekenmateriaal), waar ze zich aardig mee weten te vermaken. Ook muziek en meezingen zijn we allemaal voor te porren, en meestal is de sfeer daardoor prima.

Neem kleine stapjes

Als je wat meer avontuur met je gezin wilt aangaan, zou ik aanraden dat in kleine stapjes te doen. Maak kleine aanpassingen in plaats van jezelf en je gezinsleden in het diepe te gooien, met als teleurstellingen en tegenvallers tot gevolg. Als je nog nooit gekampeerd hebt, is het boeken van een camping met bijvoorbeeld een ingerichte tent al een hele stap. Of ga niet meteen 4 weken weg, maar probeer het eerst eens een weekendje uit. Er zijn daarnaast ook 1000 manieren van kamperen. We hebben eens een bakfietsvakantie gedaan, van Dordrecht naar Ameland, en gekampeerd op natuurkampeerterreinen. Dat zijn in principe altijd mooi gelegen campings, maar sommigen zijn primitief. Zo stonden we eens waanzinnig mooi in de bossen, maar zonder een douche en enkel een composttoilet in een houten hokje. Wij genoten, maar ik kan me net zo goed voorstellen dat mensen er niet aan moeten denken. En toch, misschien is het opzoeken van dat soort ervaringen dan misschien juist ook heel leerzaam 😉

Terplekke pas beslissen

We houden vooral van natuur, het buitenleven, maar ook mooie, culturele plekken spreken ons aan. Zo hadden we soms al wat ruwe stippen op de kaart gezet, waar we onze navigatie in de auto op instelden. Eenmaal in de buurt, zochten we campings in de omgeving. De ene keer bekeek ik gewoon google maps, dan weer zocht ik op internet, of had ik wat gevonden in een reisgidsje of via via gehoord. Maar net zo vaak reden we een stad of dorp in om in de VVV te vragen welke campings er in de omgeving lagen. Ook komen we soms toevallig langs een bordje langs de weg die naar een camping verwijst, die we dan desgewenst kunnen volgen.

Nieuwsgierige, open blik

Avontuur kun je natuurlijk ook in het klein zoeken. In een nieuwsgierige houding, samen met je kinderen. ‘kom, laten we daar eens gaan kijken’, is een zinnetje die we veel gebruiken. Staan we aan de heuvel, dan willen we toch even gaan kijken wat er nou áchter die heuvel zit. Komen we langs een leegstaand gebouw, kunnen we het niet laten om even naar binnen te spieken. Het kan ontzettend leuk zijn om juist je kind hierin te volgen, die een natuurlijke exploratiedrang heeft, en nog open en nieuwsgierig in de wereld staat. Zo ziet mijn zoontje een gi-gan-tische naaktslak waar wij blindelings langslopen. En mijn jongste plukt de prachtigste bloemen onderweg.

Wat voor soort camping kies je?

De campingkeuze kan veel uitmaken voor het avontuur-gehalte in de vakantie. Het is maar net waar je voor kiest, en wat je het liefst wilt. Zowel voor jezelf als voor de kinderen. Ook wij hebben weleens een all inclusive vakantie in Turkije gehad, met entertainment voor de kinderen. Trouwens, als kind heb ik regelmatig meegedaan met de knutselclub op de grote Franse campings, en daar hele leuke herinneringen aan. Het een is niet beter dan het ander, het zijn de afwegingen waarom je voor het een of het ander kiest. De afweging kan bijvoorbeeld zijn: kies je ervoor om je kinderen te laten entertainen, of wil je het prikkelen om zichzelf te leren vermaken? Een simpele camping met een grasveld en een beekje lijkt op het oog misschien saai tegenover die camping met 14 glijbanen bij het zwembad, maar doet wel een ander beroep op je kind. Ik kan eerlijk zeggen dat onze kinderen zich echt nog nooit hebben verveeld op een camping. En op sommige campings was echt niet meer dan een stuk gras. Het is ongelooflijk hoe creatief en inventief kinderen worden op die plekken. Maak je dus geen zorgen dat je kind het saai, stom of vervelend zal vinden. Dat zal misschien wel de eerste reactie zijn, zeker als dit een nieuwe ervaring is, maar dat is ook de schakeltijd die nodig is om zich aan te passen aan een nieuwe omgeving die je kind op heel andere manieren uitdaagt.

Zekerheid of spontane verrassingen?

Voor veel mensen is het vertrekken zonder enige planning al een stap die mijlenver buiten hun comfort zone ligt. Ik kan me dat heel goed voorstellen. Je wilt immers geen stress omdat je straks misschien geen geschikte plek vindt, ineens nog urenlang verder moet rijden, of dat de plek ontzettend tegenvalt. Want inderdaad, ook die ervaringen hebben we, en dat is niet altijd rozengeur en maneschijn. Door van tevoren te boeken, weet je dat alles geregeld is, weet je precies waar je aan toe bent en voorkom je onaangename verrassingen. Tenminste, dat zijn vaak de meest genoemde argumenten. Geen stress willen hebben omdat er nog onduidelijkheden of onzekerheden zijn.

Ruimte om ja te zeggen

Onze ervaring is echter dat het op avontuur gaan en de planning durven loslaten, leidt tot de meest toffe en rijke ervaringen, de leukste herinneringen. Het openhouden van al je opties, qua plek, tijd, dagen, slapen, of wat je gaat doen, maakt dat je openstaat voor alle opties. Ook degene die je nog niet op je netvlies had en waar je anders nooit op zou zijn gekomen. Die pareltjes van verrassingen en uitnodigingen waar anders geen tijd of ruimte voor zou zijn, maar die je nu gewoon kunt aannemen en onderzoeken. En, mocht het toch tegenvallen of anders uitpakken dan je hoopte, dan zit je ook nergens aan vast, wat je alle vrijheid geeft om je plan weer bij te stellen en aan te passen.

Houd je opties (een beetje) open

Maar dat vertrouwen dat het wel goed komt, groeit door het te ervaren. Begin met kleine stapjes om jezelf er ook in te laten wennen. Probeer niet alles vast te leggen, maar ergens ook opties open te houden. Je zult zien dat dit vaak tot verrassend leuke ervaringen leidt.

Zo hebben we tijdens onze laatste vakantie in Bosnië de meest bijzondere ontmoetingen gehad met de lokale bevolking. Door mensen aan te spreken, gewoon hallo zeggen, of even een fles water laten bijvullen, raken we al snel in gesprek met mensen. Deze vakantie hebben we gekampeerd bij een bewaker van een bos, waar we met elkaar bacon op een zelfgemaakt vuurtje roosterden, zijn we spontaan te gast uitgenodigd in een schattig houten huisje op het terrein van twee Bosniërs, waar we mochten overnachten, sliepen we in de tuinen bij de vriendelijkste mensen, kregen we biertjes tijdens onze wandelingen, of zaten we rond 11u ineens met de hele familie rond de tafel aan de zelfgemaakte kersensiroop en slivovic.

Vertragen, de tijd nemen

Dit komt door verschillende dingen: al wandelend ben je traag, en heb je meer tijd en aandacht voor de mensen die je tegenkomt. Er ontstaat daardoor automatisch ruimte om even een praatje te maken. Maar het komt ook door hoe je in de ervaring staat. Het is trouwens iets wat ik pas recent heb geleerd: niet direct nee zeggen, maar gewoon de opties open houden en eens ja zeggen tegen onbekende uitnodigingen. Zo kreeg ik laatst in Nederland tijdens een relaxte wandeling de vraag van de eigenaar van een leuke boekenzaak, of ik wilde dat hij me rondleidde. Voorheen zou ik altijd met een standaard ‘nee hoor, ik kijk alleen even’ hebben gereageerd en me al snel opgelaten, te veel of opgejaagd voelen. Maar nu dacht ik: waarom niet? Ik heb de tijd en ben eigenlijk wel nieuwsgierig. Het is een houding die ik nog aan het trainen ben via zen, maar die al wel af en toe lukt.

Mooie ontmoetingen

In Slovenië liepen we bijvoorbeeld een stukje van de st Jakobsroute, de pelgrimsroute die door Slovenië loopt. We haalden onze pelgrimspaspoorten op in Ljubljana, waar we direct onze eerste stempel bij de kathedraal haalden. Toevallig zag de priester ons, en kwam een praatje maken. Hij vroeg of we tijd hadden voor een rondleiding door de kathedraal, die op dat moment eigenlijk nog gesloten was. Ja, leuk! Hij nam ons mee voor een interessante rondleiding, en gaf ons tips en zegeningen voor de tocht die we gingen doen. Een bijzondere, en mooie ervaring die alleen heeft kunnen plaatsvinden door ja te zeggen tegen spontane uitnodigingen.