Solotocht door Spanje: hoe het begon

De intenties en doelen voor een trektocht over de E4/E7 door Europa

Onderstaande is geschreven rond de zomer van 2023, voordat ik vertrok naar Spanje.

De reden waarom ik in mijn eentje 7000 km wil gaan hiken door Europa, is niet alleen omdat ik van wandelen houd. Er speelt meer mee. Sinds een paar jaar ben ik me op spiritueel vlak en op persoonlijk vlak steeds verder gaan ontwikkelen. Ik ben mezelf op een heel andere manier gaan leren kennen en ontdekken en ook mijn wereldbeeld is daardoor verandert. Toen de grote C in 2020 in ons leven kwam en alles op z’n kop zette, zette dat ook mijn eigen ontwikkeling in een stroomversnelling. Ik las alles wat los en vast zat, volgde diverse cursussen probeerde verschillende technieken uit, leerde Reiki, luisterde eindeloos veel podcast en ging in gesprek met uiteenlopende mensen die elk op hun eigen manier hun visie op spirituele thema’s, maatschappelijke kwesties en filosofische vragen deelden. Ik probeerde wat apps uit om meditaties of bodyscans mee te doen, en besloot dit uiteindelijk serieuzer aan te pakken door me op te geven bij een meditatiecursus.

Mediteren

Deze laatste beslissing zorgde voor een nieuwe stroomversnelling in m’n ontwikkeling, die ik verder verdiepte met een retraite van 4 dagen in een klooster en een vipassana 10-daagse. Inmiddels is dagelijks mediteren een gewoonte. Door mijn onregelmatige weken is het soms puzzelen om momenten op de dag te vinden om te mediteren, maar dat lukt steeds beter. Sinds een jaar ben ik in opleiding tot zenleraar en volg ik daarbij ook zen-coaching om meer zicht te krijgen op mijn blinde vlekken, en m’n bewustzijn verder te vergroten.

Leren door te doen en te ervaren

Ik leer het beste door te ervaren in de praktijk. Of beter gezegd: pas in het dagelijks leven doe ik echte inzichten op, en blijft het niet slechts bij een theorie uit een boekje. Als ik met m’n neus op de feiten word gedrukt in het moment suprême kan ik namelijk niet meer ontsnappen aan de feiten en moet ik de werkelijkheid wel onder ogen zien. Zo leer ik ook binnen defensie, een leeromgeving voor mij waar ik meer dan eens ‘nat’ ga, omdat het om praktijkvaardigheden gaat, en ik me dan niet meer kan redden met mooie praatjes. Voor mij een ideale, en soms harde, confronterende leerschool. Ik kan immers niet beweren dat ik raak heb geschoten als de schietschijf anders laat zien. Mijn zenweg is vergelijkbaar. Ook hier gaat het vooral om doen, voelen, ervaren. En vanuit die ervaringen pas je eigen conclusies te trekken.

Angsten opzoeken

Om die reden wil ik op mijn tocht mijn angsten ook opzoeken, zoals het alleen zijn en het donker. Ook het idee dat ik niet voor mezelf kan zorgen, niet op eigen benen kan staan wil ik tackelen. Tijdens de vippasana heb ik me ontzettend eenzaam gevoeld, wat me erg heeft afgeschrikt om voor langere tijd alleen te zijn. Ik wil hier weer een positieve ervaring in op doen, door dit op te zoeken. Het donker is denk ik een natuurlijke angst en ik heb niet de illusie dat die helemaal zal verdwijnen. Hij is deels terecht en functioneel, maar voor een ander deel irrationeel, en ik hoop daarin de ervaring op te doen dat het wel meevalt, dat ik prima alleen kan zijn en voor mezelf kan zorgen. Het geeft me ook wel een veilig idee dat ik in landen loop waar het toch relatief bekend en veilig is, waar je regelmatig in de bewoonde wereld komt of dat die in ieder geval in de buurt is.

Vrijheid als belangrijkste waarde

In de zencoaching kwam de wens om te wandelen ook naar voren en onderzochten we belangrijke waardes voor mij. Misschien wel de allerbelangrijkste voor mij is vrijheid. Ik kreeg de opdracht om in m’n meditaties de vraag (Koan) aan mezelf te stellen: ‘wat betekent vrijheid voor mij?’ en vervolgens alle antwoorden op te schrijven om daarna weer door te strepen. Dit moest ik keer op keer doen. Er vielen meteen allerlei dingen op voor mezelf: ik kan eindeloos veel antwoorden bedenken, of eigenlijk niet bedenken, ze kwamen gewoon omhoog tijdens het mediteren. Zo had ik allerlei verrassende antwoorden en associaties waar ik zelf nooit rationeel op zou komen. Vervolgens moest ik ze doorstrepen, wat direct weerstand opriep bij me: ‘waarom moet ik ze doorstrepen, het zijn allemaal goede antwoorden!’. Ze zijn allemaal waar, voor m’n gevoel.

Van meer naar minder

Toen ik tijdens de meditatie avond in de dokusan (een 1 op 1 moment met de zenleraar) vervolgens mijn waslijst opsomde die ik tot nu toe had, kreeg ik een vervolgopdracht: ik mocht volgende week maar één ding noemen in de dokusan. Wederom voelde ik weerstand, maar dit keer viel het kwartje bij me: ik wil teveel tegelijk! Ik heb weer mijn energie over 1000 dingen tegelijk verdeeld, waardoor ik de focus en aandacht verlies die ik juist zo graag wil verkrijgen.

Contact minimaliseren

We bespraken ook nog een ander belangrijk onderdeel van de reis: het contact met het thuisfront. Als ik mezelf beter wilde leren kennen, en écht wilde ervaren hoe het is om op mezelf te zijn aangewezen, is het dan wel verstandig om het contact met thuis zo intensief te hebben en houden tijdens de tocht? Het zou immers kunnen afleiden van mijn ervaring. En, vroeg mijn leraar: met welke intentie wil jij eigenlijk dat contact? Ik werd er in eerste instantie nogal boos over. ‘Waarom? Nogal wiedes toch, het is mijn gezin! Ik ben hun moeder, ik moet er voor hen zijn, het is al genoeg dat ik 4 weken weg ben’. Mijn leraar doorbrak mijn relaas echter: als jij vanuit een schuldgevoel contact zoekt, dan is dat geen zuivere intentie. Laat het initiatief bij hen, zodat je echt beschikbaar bent, en niet om je eigen schuldgevoel toe te dekken. Het was de spijker op zijn kop. Het koste vervolgens nog wel de nodige tranen bij mij en ook wat slikken bij Steef toen ik voorstelde om het contact te minimaliseren naar contactmomenten in de avonduren, rond het avondeten, en alleen op hun initiatief. Ik zou overdag mijn internet uit zetten en alleen voor ‘nood’ bereikbaar zijn.

Mezelf beter leren kennen

Het mediteren en de spirituele verdieping helpen me mezelf steeds beter te leren kennen. Ik leer het beste in de praktijk. M’n plan is daarom om dit voort te zetten tijdens het hiken. Tweemaal daags 20 minuten mediteren. Door met koans (gevoelsmatig onoplosbare vragen) te mediteren, hoop ik tijdens m’n reis ook verdere verdieping te vinden. Ik wil tijd inruimen om te schrijven over mijn ervaringen met het wandelen, de avonturen binnen en buiten.

Doelen en intenties

Veel mensen die een thru-hike of langeafstand pad gaan lopen, zetten bepaalde intenties voorafgaande aan hun start. Dit zette me aan het denken: wat wil ik eigenlijk? Wat zijn mijn doelen en intenties met deze lange tocht?

• Ik wil mezelf op een andere manier leren kennen, door alleen te reizen.
• Ik wil leren dat ik mezelf weet te redden en op mezelf kan vertrouwen “in het wild”.
• Ik wil meer terug naar de natuur, naar de oorsprong, back to basic, weg van alle indrukken en prikkels, terug naar the simple life en hoe het voor mijn gevoel hoort te zijn.
• Hierin wil ik ook leren wat ik hiervan meer of vaker in ons leven wil ervaren en ideeën opdoen hoe we deze manier van leven als gezin meer kunnen ervaren.
• Ik wil angsten overwinnen en ervaren dat ik meer aankan en aandurf dan ik dacht.
• Ik wil mijn fysieke grenzen oprekken en opzoeken.
• Ik wil op spiritueel en creatief gebied groeien; meer tijd hebben en nemen om te mediteren en te schrijven.
• Ik wil helder krijgen hoe ik dingen op werkgebied ga aanpakken, wat daarin nodig is, etc.

Dit zijn wel voldoende intenties. Ik hoor mijn meditatieleraar op de achtergrond al mopperen dat ik weer veel te veel tegelijk wil. Maar dat loopt wel los, om in de woordspelingen te blijven, ik heb immers de tijd en het hoeft ook niet allemaal in de eerste etappe te lukken.