Trektocht door Bosnië: Buk watervallen naar Martin Brod
Koud douchen en een halve kater
De volgende dag constateer ik dat ik iets te veel slivovic op heb, en tol naar het sanitair hok. Helaas is het geluk niet aan mijn zijde, want ook hier tref ik weer een koude douche. Op de camping in Bihac was er bij de vrouwen ook geen warm water, waardoor ik nu al 6 dagen niet warm heb kunnen douchen. Dus ook hier blijft het bij een snelle poedelwas voor ik weer in mijn kleding schiet en me klaarmaak voor wandeldag 2. Vandaag wandelen we naar Martin Brod, zo’n 20km verderop. We lopen nu met meer uitzicht en zicht op de omgeving langs de, vaak stoffige weg.
Onderweg naar Kulen Vakuf
Terwijl we langzaam vorderen haalt de ene na de andere campinggast waar we gisteren schouder aan schouder mee aan tafel zaten ons toeterend en zwaaiend in. Niet gek, want dit is de enige doorgaande weg, waardoor we iedereen tegenkomen. De Hongaar is al eerder vertrokken dan wij, maar komen we weer tegen op het terras in Kulen Vakuf. Ik ben toch verbaasd, blijkbaar lopen we met onze drie kinderen behoorlijk door als we hem nu inhalen. Ook wij duiken een terras op om even te pauzeren, en halen inkopen bij een supermarkt. Aan de oever van de rivier houden we een picknick, waar we in het ijskoude water spelen en wraps met tomaten en kaas eten, met frambozen en wortels voor de extra vitamines.
Oude bekenden op de camping
Opgeladen vervolgen we de route, waar de kinderen de vele kilometers beginnen te voelen. Fosse klaagt over pijnlijke voeten en Signes tempo neemt steeds verder af. Meia houdt zich tot nu toe goed, maar vergeet af en toe te drinken, waardoor ze ’s avonds last van rillingen krijgt en zich niet lekker voelt. Na genoeg water en extra zout voelt ze zich gelukkig weer snel beter. Als we bijna in Martin Brod zijn, passeren we een ingestorte brug (kan hier gewoon in Bosnië), en komen dan bij een mooie picknickplek. Hier treffen we de Franse fietsvakantiegangers weer, die we gisteren ook aan tafel op de camping hadden zitten. Het is direct een gezellig weerzien. Onze tentjes staan aan het water, waar we de chocoladerepen in leggen om ze koel te houden. Eindelijk kunnen we hier weer een warme douche nemen, voor het eerst in 7 dagen! Onder de douche maak ik een vreugdedansje als ik de warme stralen over mijn lijf voel stromen. Ik was me zo snel mogelijk, omdat ik niet kan geloven dat het warm zal blijven, en verwacht dat het warme water zo waarschijnlijk weer op zal zijn.
Dammetjes bouwen, lezen, mediteren…
Morgen houden we een rustdag, dus we kunnen de tentjes dan lekker een dagje laten staan. Dat voelt luxe. De slaapzakken en matjes leggen we te drogen in de zon en laten we luchten. Soms worden de slaapzakken een beetje vochtig doordat ze tegen het tentzeil liggen, waardoor de condens in de slaapzakken trekt. We spelen weer in de rivier, die een temperatuur heeft van zo’n 5 graden, goed genoeg voor een goeie Wim Hof training dus. De kinderen bouwen dammetjes en steken de rivier over via stapsteentjes. Ik mediteer op de oever en geniet van de rust en het kijken naar de kinderen.
Bijna blut
Na een tijdje nemen we een kijkje in het dorpje, wat niet meer dan een straat is. We kopen wat fruit bij een stalletje en zoeken naar een buurtsuper die we niet vinden. Omdat we geen eten kunnen kopen, besluiten we uit eten te gaan, zodat we ons eten kunnen bewaren voor het wandelen. Na het afrekenen tellen we onze contanten en komen tot de ontdekking dat we bijna blut zijn. De volgende ‘ grote’ stad op de route is Drvar, en de mensen hier zijn onduidelijk over het feit of daar een pinautomaat zit. Zo niet, dan moeten we de komende dagen rondkomen van 50 euro, dus dat betekent budgetteren.
Verstopte buurtsuper en potjes pool
De volgende dag zoeken we nog eens naar de buurtsuper, en hebben we meer succes: de supermarkt blijkt in een vrijwel onzichtbaar pandje te zitten, die enkel op verzoek opengaat. Gelukkig vinden we degene die de sleutel heeft van het winkeltje dat bestaat uit een toonbank en wat planken aan de muur met enkele houdbare producten. Hier kopen we een blikje vis, een rol koekjes en oude broden.
De kinderen ontdekken een pooltafel onder een afdakje naast het enige hotel dat het dorp rijk is. Wat een sentiment om te poolen! Dit deden Steef en ik tijdens onze eerste afspraakjes, en nu leren we het de kinderen. De ballen liggen verstopt in een niet-werkende koelkast tussen de lege kratten frisdrank en bier. Om te bedenken dat Martin Brod met zijn mooie watervallen een van de toeristische trekpleisters is, is best maf. In andere Europese trekpleisters is er sprake van massatoerisme en kun je soms niet eens in de buurt komen van een bezienswaardigheid. Hier is dat wel andere koek.
Geluk in al zijn eenvoud
De rest van de dag brengen we relaxt door, met lezen, in de zon liggen, spelletjes spelen, en in de rivier spelen. Sommige gasten hebben honden, en er lopen ook zwerfhonden rond, waar de kinderen zich ook eindeloos mee vermaken.
