Retraites, natuur en outdoor in Slovenië

Een plek om activiteiten tot leven te laten komen

In het eerste deel nam ik je al mee in onze dromen en plannen voor een plek voor outdooractiviteiten en retraites gericht op zingeving en natuurbeleving in Slovenië. In deel 2 ga ik verder in op deze ideeën en onze ervaringen die we hebben opgedaan in ons korte verblijf in februari 2024.

Workawayplek in prachtig Slovenië

We willen deze plek gebruiken als plek om te verbinden, met de natuur en met elkaar. Daarom hebben we het ook op Workaway geplaatst, en daarom staan we open voor vrienden en anderen die hier kortere of langere tijd willen verblijven in ruil voor wat hulp op het land. We willen dan genoeg tijd hebben om elkaar beter te leren kennen, van elkaar te leren, goede verhalen uit te wisselen bij het vuur en samen te koken.

Tam Tam

Als we langzaamaan weer terug wandelen, passeren we een vrouw bij haar moestuin. Ze spreekt gebrekkig Duits, en in ons beste Sloveens stellen we onszelf voor (me veseli!) en leggen we uit wie we zijn. De tamtam lijkt ons echter al ingehaald te hebben in onze afwezigheid, en de buurt is reeds op de hoogte van onze komst en verheugd dat we hier zijn. Ze vertelt dat er hoger op de heuvel vorig jaar een gezin uit Duitsland is komen wonen, en dat zij het vast leuk zullen vinden om kennis te maken. Dat klinkt goed, en we zijn geraakt door zo’n warm en vriendelijk ontvangst.

Sleuteloverdracht

Die middag is het zover: we gaan naar Celje waar we een afspraak hebben met de makelaar en de oud-eigenaar voor de sleuteloverdracht. We worden overladen met welkomstgeschenken door de oud eigenaresse, die ons al eerder een hele middag op sleeptouw nam om de toeristische attracties en bezienswaardigheden uit de omgeving te laten zien. Ze is teleurgesteld als ze ziet dat onze kinderen er niet bij zijn, voor wie ze traditionele cake en krentenbrood had gebakken en andere lekkernijen had meegenomen. We proberen uit te leggen dat we hopen dat ze op een ander moment langskomt, om elkaar weer te zien.

Mountainbiken over talloze paden

De volgende dag is het zondag waarin alles gesloten is. We besluiten daarom e-mountainbikes te huren van de eigenaar van het appartement, om op die manier de omgeving verder te verkennen. In de directe omgeving is het bergachtig, met bergtoppen van rond de 1000m en alles eronder. Er zijn talloze watervallen en riviertjes op loop- en fietsafstand. We passeren een berghut, ontdekken allerlei nieuwe bloemen die we nooit van ons leven hebben gezien, en zetten koers in de richting van Sevnica. Onderweg fietsen we over een pad dat ooit werd gebruikt als mijntrein en fietsen een tijdland relaxt langs de rivier den Sava. In Sevnica is een groot kasteel dat een bezoekje waard is volgens de bediende van het terras. In al ons enthousiasme over het moois hier in de omgeving, vergeten we echter onze accu’s bij te laden, waar we algauw spijt van zullen krijgen.

Vuursalamander en watervallen

Na het terras gaat de route namelijk flink omhoog, en loopt de accu van de e-bike rap leeg. Het is zwoegen en ploeteren omhoog, maar met de schitterende omgeving is dat uiteindelijk geen probleem. We stoppen hoog op een berg, om te voet een afdaling te maken naar een verstopte waterval. Hier zie ik net een dikke vuursalamander wegkruipen in zijn holletje, schitterend! We trappen op onze laatste krachten en met lege accu’s de fietsen terug naar het dorp, waar we tevreden en voldaan een biertje drinken om even op adem te komen.

Plannen voor het stuk land maken

Aan het einde van de middag gaan we terug naar ons land, ditmaal met de auto en de sleutel van het huis. Het huis staat al zo’n 20 jaar leeg en is behoorlijk verpauperd en onbewoonbaar. Toch willen we het goed bekijken om te zien of en wat we er eventueel nog mee kunnen. Maar na een grondige inspectie komen we toch tot de conclusie dat het huis er weliswaar leuk uitziet van de buitenkant, maar niet de moeite waard is om op te knappen. Voor nu ligt onze prioriteit bij het maken van faciliteiten op het land.

Dankbaar en tevreden

De zon begint onder te gaan als we weer naar buiten stappen. De hemel is goudkleurig en bespikkeld met kleine wolkjes. De contrasten nemen rap toe met het afnemende licht. Het is een schitterend gezicht, en weer nemen we de tijd om van dit uitzicht te genieten. Mijn hart vult zich met… ja met wat? Het voelt alsof het uitzet, alsof er ook licht aangaat in mij. Ik voel me warm, compleet tevreden en zo dankbaar.

Samenwerken met de gemeente

De volgende dag staat een afspraak met de gemeente Sentjur op het programma. Ons dorpje valt onder de gemeente Dobje, dat weer onder de gemeente Sentjur valt. Er lijkt iets mis te zijn gemaakt in het maken van de afspraak, want in plaats van Dobje, treffen we nu Sentjur en ook de toeristische medewerkers. Maar eigenlijk komt dat juist goed uit, want de mensen stellen zich ontzettend vriendelijk en behulpzaam op, denken mee als we over onze plannen vertellen en voorzien ons van namen en adressen waar we weer mee verder kunnen om plannen uit te werken. Na deze afspraak zitten we dan ook vol met nieuwe inspiratie en ideeën. Het voelt alsof alles in het werk gesteld wordt om ons te faciliteren, en ik vat het maar op als een bevestiging dat we doen wat we moeten doen.

Wandelingen in de omgeving

Die middag heb ik wat afspraken voor mijn werk via de computer, maar daarna maken we een wandeling naar het kerkje met zijn kapelletjes. Voordat we bij de heuvel komen, wandelen we door een sprookjesachtig bos, waarvan de bodem bedekt is met paarse krokussen. Ook staan er steeds houten kastjes met informatie over een, wat het lijkt, thematocht voor kinderen. Er is verlichting op verschillende plekken en tussen de bomen en rotsachtige omgeving zijn vlonders, trappetjes en bruggetjes gebouwd die een avontuurlijk karakter geven aan dit bos. De route volgend komen we onderaan de heuvel, met het begin van het pad omhoog langs de 12 kappellen waarin het kruisigingsverhaal van Jezus wordt verteld. Boven op de top van de heuvel is er een schitterend uitzicht over de omgeving, en kun je eindeloos ver kijken. Ook hier zie ik weer borden die diverse wandelroutes aanduiden, en ook prachtige picknickplekken.

Zwemvijver en visvijver

Met de auto zijn we vandaag al langs een zwemvijver gereden, op loopafstand van ons land. Ik kan me voorstellen dat dat zomers een zeer populaire recreatieplek is. Ook op loopafstand van ons land, maar dan de andere kant op, is daarnaast een visvijver met daar vlakbij weer 2 watervallen en wederom mooie wandelroutes, waaronder de Oriontrail. Het maakt bijna niet uit welke kant je opgaat hier, het is overal even mooi.

Bergen, sneeuw en prachtige meren

De laatste dag willen we de bergen gaan bezoeken, in de hoop nog wat sneeuw te ervaren. Slovenië is klein, de helft van Nederland qua oppervlakte, maar heeft toch verschillende bergketens en skiresorts. Op een uurtje rijden van ons land ligt Rogla, een skiresort met bergtoppen van rond de 2000 meter, en naast wintersportmogelijkheden ook voldoende wandelroutes. Eén van de mooiste wandelroutes gaat naar het hoogte hoogveengebied van Slovenië, bij de meren van Lovrenc. Dit worden de parels van Lovrenc genoemd, en zo zien de meertjes tussen het felgroen er inderdaad uit, vooral nu ze bevroren zijn en bedekt met een witte ijslaag. Het is een moerasachtig veenlandschap dat zo’n 8000 jaar geleden is gevormd door ijskappen.

Uitkijkpost en eeuwenoud hoogveen

Vanaf Rogla, waar we onder de skiliftjes doorlopen, lopen we de bossen en bergen in, over besneeuwde stukken en paden. Ook hier is het prachtig, donkergroene dennenbomen, en hagelwitte plukken sneeuw op de grond, waar smeltwater kleine riviertjes vormt en onder de kleine sneeuwkappen heen sijpelt. We lopen over modderige paden of vlonders, en komen uiteindelijk bij de meren uit, waar een uitkijkpost over het gebied heen uitzicht biedt. Ondanks dat dit een populaire bestemming is, komen we amper andere mensen tegen. Het valt iedere keer opnieuw op hoe rustig het hier is, en wat een luxe het is om de natuur voor jezelf te hebben.

Zon in Ptuj

We sluiten de dag af met een tripje naar Ptuj, helemaal rechts bovenin Slovenië, een mooi gelegen stadje met rijke historie en karakteristiek centrum. Hier drinken we een biertje op een zonovergoten terras, waarin het uit de wind zo aangenaam is, dat we hier half februari in onze T-shirts kunnen zitten. Wat is dit genieten! In Nederland is het al dagen, weken of misschien wel maanden guur, koud en regenachtig. Het lijkt een herfst zonder einde daar. Hier ervaren we het voorjaar, voelen de potentiële warmte die de zon al in zich draagt, maar zien ook de sporen van strenge vorst en winters weer. Landklimaat, waarin de seizoenen goed merkbaar zijn. Ik hou ervan, en het maakt me nieuwsgierig om het land in alle seizoenen en omstandigheden beter te leren kennen.

De volgende dag keren we terug naar huis, ons hart gevuld met inspiratie, de warme ontvangst van de mensen die we tot nu toe al ontmoet hebben en mooie herinneringen aan deze dagen. Het was werkelijk een uniek cadeau om hier deze dagen door te brengen samen. We kijken er naar uit om weer terug te keren in de meivakantie, en om ook gasten op ons land te ontvangen.